Chcę spytać o formę wyrażenia przyimkowego w lato, tak jak w zdaniu: Działo się to w lato 1970. Wszystkie współczesne poradniki językowe oraz nowe słowniki uznają ją za niepoprawną, zaś taką postać na równi z w lecie notuje Słownik ortoepiczny pod red. Szobera z roku 1948, przy czym warto zaznaczyć, że autor potępia zwroty: w wiosnę, w jesień i w zimę. W wyszukiwarce znajdziemy ok. 145 mln wyników pod tym hasłem. A zatem czy możemy tak mówić i pisać? Która forma weszła pierwsza? Pzdr M. Kiliński

Szanowni Eksperci,

moje pytanie dotyczy związku frazeologicznego „pijany w siwy dym”. Najstarszym znalezionym przeze mnie tekstem, w którym występuje, jest wiersz Jacka Kaczmarskiego „Pejzaż z szubienicą” z 1978 r., jednak większość przykładów użycia pochodzi chyba z XXI wieku (R. M. Groński, Jacek Piekara, książka W. Grossmana „Życie i los” w tłumaczeniu Jerzego Czecha). Czy ten frazeologizm nie został przypadkiem utworzony przez samego Kaczmarskiego? Jeśli nie, to jakie jest jego pochodzenie?

Proszę o wyjaśnienie, od czego zależy dobranie przypadka do przyimka w. Czy od rzeczownika, czy czasownika? Czasami czytam: „Ktoś wpisuje w komórkę (w programie komputerowym) wyraz” lub „W odpowiednim polu wpisz…”. Być może któraś z tych konstrukcji jest niepoprawna.
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Mam następujące pytanie: czy poprawne jest określenie wykonać coś w terminie odwrotnym? W firmie, w której pracuję, taki zwrot jest używany do określenia zadań do wykonania natychmiast. Często jest to zapis na dokumencie jako polecenie służbowe.

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie interpunkcja skróconej wersji komunikatu o wyniku sportowym typu Polska wygrała z Niemcami 2:0. Polska – Niemcy 2:0? Myślnik w takich wypowiedzeniach oddaje symetryczną relację między czymś a czymś i „przyklejenie wyniku” do Niemiec jakoś mi nie pasuje wizualnie.
Można by napisać: Polska – Niemcy – 2:0, ale z kolei dwa myślniki dają efekt trzech części. Chyba więc najlepiej: Polska-Niemcy – 2:0, z łącznikiem i myślnikiem?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry,
słowo gżegżółka funkcjonuje już chyba tylko jako przykład ciekawostki lub trudności ortograficznej. Wszystkie siedem wystąpień w zrównoważonym NKJP ma takie znaczenie, rzut oka na wyniki w Google to potwierdza. Czy gdyby moja obserwacja była poprawna, Pana zdaniem takie słowo, nie mające już znaczenia pierwotnego, zasługuje na podawanie w słownikach? Znane są inne takie przykłady?
Pozdrawiam,
Jarek Hirny

Witam,
w zeszłym tygodniu w jednym z portali informacyjnych pojawiła się informacja o tym, że wykoleił się tramwaj na Bronowicach w Krakowie. Teraz moje pytanie, jaka jest poprawna forma: „Wykoleił się tramwaj na Bronowicach” czy „…w Bronowicach”? Gdyby Bronowice były miastem, to naturalne wydawałoby się w Bronowicach, natomiast z racji, iż są one dzielnicą/osiedlem, dopuszczalne wydaje się być użycie określenie na Bronowicach.
Proszę o rozwianie moich wątpliwość.
Pozdrawiam.

Proszę o skomentowanie znalezionej w Wikipedii informacji, że zastąpienie liter ä, ö, ü przez ae, oe, ue jest niedopuszczalne w językach innych niż niemiecki. Czy chodzi o to, że nie można napisać Edstroem i Malmoe w tekstach pisanych po szwedzku, czy również w polskich? W słownikach ortograficznych mamy chociażby oere. A co z Ø (Ørsted – Oersted, Bjørgen – Bjoergen)?

Proszę o pomoc ws. wielkich i małych liter w następującym przypadku. Pierwotnie w miejscowości były to dwie niezależne placówki: Szkoła Podstawowa w S. i Gimnazjum w S., które połączono w Zespół Szkół w S. Czy w tekście: „Uczniowie szkoły podstawowej Zespołu Szkół w S. osiągnęli wysokie wyniki testu” szkoła podstawowa powinna być pisana wielkimi, czy małymi literami?
Pozdrawiam
Ula

W bibliografii naukowej spotyka się pozostawianie spacji przed dwukropkiem w tytule (np. "Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie..."). Czy pozostawianie tej spacji jest poprawne? Pozdrawiam ze Śląska.